Dag 23 De terugreis

Om zes uur liep de wekker af en al snel bleek dat Eimert maar matig had geslapen. Zijn toerbeurt bij Piet op de kamer was blijkbaar weer geen succes geweest. De theorie van Marco dat het aan het karma van Piet of van Eimert zou kunnen liggen, ging er bij Eimert niet in. Volgens hem lag het gewoon aan het gesnurk van Piet.

Om klokslag 7 uur stonden wij toch weer fris en fruitig ( nou ja ...) in de lobby van het hotel en konden wij even later in de auto stappen die January, onze contactpersoon van Tiara Tours) had geregeld. Het was dezelfde chauffeur die ons naar de Muur had gereden. Het was vandaag de dag van de even nummerborden en dat werd intensief gecontroleerd ook. Langs de route naar het vliegveld stond zeker om de 500 meter een politie-auto. Tot nu toe wordt deze maatregel gehandhaafd, de ene dag de nummerborden die op een oneven cijfer eindigen en de andere dag die met een even cijfer aan het eind.

De reis verliep zeer voorspoedig en wij stonden om 7.30 uur op het vliegveld. Het inchecken en afleveren van de bagage was een fluitje van een cent en daarna konden wij zoeken naar een restaurantje waar wij het ontbijt konden nuttigen. Dat was geen probleem, het was nog zeer rustig, en om 8.00 zaten wij aan een heerlijk Engels ontbijt met 'ham and eggs and toast'. Ook hier konden wij weer constateren dat arbeid in China wel zeer goedkoop moet zijn en dat nietsdoen uit den boze is. Hoewel alles, volgens onze waarneming, brandschoon was, werd er door enkele meisjes driftig geveegd en gepoetst tot alles blonk als een spiegel.

De boarding was gepland om 10 uur, maar dat liep behoorlijkuit. Tenslotte vertrok het vliegtuig, een Airbus 330 van Air Berlin, bijna een uur te laat. Wij hadden 4 plaatsen naast elkaar en keken met enige jaloezie naar medepassagiers die geen buurman of buurvrouw hadden. De reden daarvan was dat het vliegtuig niet helemaal volgeboekt was. Als je 10 uur in een vliegtuig moet zitten dan is iedere extra ruimte welkom.

Wij hebben de tijd doorgebracht met wat kletsen met medepassagiers, spelletjes Yatzee waarbij de dobbelstenen in de deksel van het spel werden doorgegeven, wat lezen, t.v.-kijkenen slapen. In dit verband was het dus zo dat de tijd letterlijk en figuurlijk omvloog.

Zowel het uitchecken als het ophalen van de bagage in Düsseldorf verliep gesmeerd. Het was nog wel even spannend of Bas op tijd zou zijn, maar hem kennende twijfelden wij daar eigenlijk niet aan. Toen wij richting uitgang liepen, zagen wijBas al in een flits, toen de schuifdeuren even open en dicht gingen. Wat wij echter niet zagen was dat de hele familie aanwezig was om ons welkom te heten. Cynthia en Bas en Marijn en de 'kleintjes' Koen en Mijs en Marijke en Paola. Wat een fantastische verrassing was dat !!! Het geknuffel en gezoen was niet van de lucht.Iedereen stapte in de juiste auto en vertrok naar de bestemming Oosterbeek of Deventer. Daar hebben we Stijn en Paola in het centrum van Deventer afgezet en zijn Marco, Piet en Marijke naar de Krommeakker gereden, waar Marco overgestapt is in zijn auto.

Einde vakantie, einde aanruim drieonvergetelijke weken die gekenmerkt werden door verbazing over en bewondering voor andere culturen. Wat dat betreft zijn de indrukken die wij hebben opgedaan in de periode die wij in Mongolië hebben doorgebracht het zuiverst. Een mening opbouwen over het leven van stadsmensen op basis van een verblijf van enkele dagen zal zondermeer zeer subjectief zijn.

Wij hebben onszelf regelmatig betrapt op het hanteren van een gedachtengang die zeer Westers is. Altijd maar weer kijken door die Westerse bril: hoe kan het sneller, beter, economischer?? Een mooi voorbeeld daarvan was de fabriek van gertenten waar 34 mensen werkten met een minimum aan gereedschappen. In onze gedachten waren wij gezamenlijk al aan het piekeren over de automatisering van dit fabriekje, maar constateerden na verloop van tijd dat arbeid daar nauwelijks iets kost en dat deze manier van werken helemaal zo gek nog niet is onder de huidige omstandigheden.