Dag 21 grote inkoopdag

Vandaag hebben wij ons voorgenomen om groots inkopen te doen bij de Silk en Pearl Market. De dag begint met regen, maar het klaart gelukkig snel op. Het voordeel van regen in Beijing is dat de smog daarna weg is, en je eindelijk de blauwe lucht en wolken kunt zien.

De markt overtrof onze verwachtingen, voorzover wij verwachtingen hadden. Direct vanuit de metro stap jein de overdekte markt die vier verdiepingen beslaat. Lange smalle gangpaden met aan beide kanten kleine winkeltjes, met voornamelijk engelssprekende meisjes die hun waren op een indringende wijze aanprijzen, waarbij lichamelijk contact niet uitblijft. Rustig winkelen is er niet bij, want iedere beweging en iedere blik wordt feilloos geregistreerd en omgezet in aanlokkelijke aanbiedingen. Het is wel even wennen, maar de eerste aankoop van Piet waren vijf boxershorts van 'Bjorn Borg'. Daarvoor moest hij wel zijn onderhandelingskwaliteiten aanboren en voor degene die Piet een beetje kennen, is dat niet zijn sterkste kant. Gelukkig waren zijn zonen erbij, die hem een handje hielpen. Uiteindelijk kwam Pietop een redelijke prijs van 75 RMB. Na de onderhandelingen paaien de dames de kopers met opmerkingen als: je bent 'tough' of je bent een goede onderhandelaar. Wij realiseren ons terdege dat er geen tourist hier iets koopt dat nadelig is voor de verkoopsters en ook dat er geen originele merken in het hele gebouw te vinden zijn. Toch is het een prettige belevenis om het spel van loven en bieden een keer mee te maken,er is namelijk geen sprake van agressie of irritatie, wel van humor. Aan het van de dag komen we bepakt en bezakt bij het hotel aan, met een tevreden gevoel.

's Avonds zijn wij op zoek gegaan naar het restaurant waar wij al eerder een paar dagen geleden een biertje op het terras hebben gedronken. Dat ging niet zonder slag of stoot. Uiteindelijk met hulp van een paar omstanders hebben wij de taxichauffeur duidelijk kunnen maken waar wij naar toe wilden. Omdat de zoektocht nog al lang had geduurt, kwamen we laat bij het restaurant aan. Het leek al dicht, maar de eigenaar herkende ons en bestelde gelijk 4 bier. Wij gaven aan ook te willen eten en kregen gelukkig nog een menukaart. De menukaart was nu echt onleesbaar, alleen Chinees! Met wat gebaren en het aanwijzen van gerechten bij de andere eters hebben wij onze bestelling gedaan. Marco moest daarvoor wel een vogelstjesdans doen om aan te geven dat hij iets met kip wilde. Piet heeft op zijn knieen knorrend rondgekropen, om aan te geven dat hij iets met varkensvlees wilde. Eimert maakte met gebaren duidelijk dat er aan hetachterwerk van Knor wel wat schijfjes vlees af konden. Vol goede moed wachtten wij op de bestelde gerechten. Dat moest toch wel duidelijk zijn dachten wij.

Niets was minder waar. De gerechten die vervolgens op tafel kwamen, hadden volgens ons geen enkele relatie met de opgevoerde toneelstukjes. Alleen de kip van Marco was herkenbaar, hij heeft zijn roeping als toneelspeler blijkbaar gemist. Om de gastheer niet te beledigen hebben wij onze bordjes keurig leeggeten, op een gerecht na, dat ondefinieerbaar en echt niet te pruimen was. De totale rekening bedroeg 11 euro, inclusief drank, een matsprijsje.

Op weg naar huis zijn wij door de uitgaanstraat van Beijing gelopen en hebben daar in een soort loungecafe een heerlijk kopje koffie gedronken. De taxiritnaar ons hotel verliep zonder problemen. Op tijd naar bed, want morgen willen wijvroeg op, om op tijd bij de Verboden Stad te zijn.