Dag 19 Beijing dag 2

Wij hadden afgesproken geen wekker te zetten en te genieten van onze nachtrust. De bedden lagen heerlijk en de dekbedden waren zeer ruim bemeten. Eimert heeft wel last gehad van het gesnurk van Piet, maar heeft toch redelijk kunnen slapen. De gevolgen van onze hete maaltijd werden die ochtend wel duidelijk. Iedereen kwam jodelend van het toilet. We willen er niet teveel aandacht aan besteden, maar hebben een nieuw woord geintroduceerd: 'schranus'.

Aan de overkant van het hotel nuttigen wij ons ontbijt in een luxe broodjeszaak. Er is een keur aan luxe broodjes, zowel zoet als hartig, en daar maken wij dan ook driftig gebruik van. Het doet absoluut niet Chinees aan, maar de winkel staat echt vol met Chinezen. Het is zelfs zo druk dat ze bij toerbeurt binnen worden gelaten.

Wij hebben besloten om deze dag fietsen te huren en zo een deel van Beijing te verkennen. Wat een feest om Beijing te fietsen. Het deel van de weg dat voor fietsers is gereserveerd zeker 6 meter breed en geen auto, behalve de stadsbussen, waagt zich erop.Tijdens het fietsen ervaren wij het verkeer als een verademing. Iedereen houdt zich aan de regels en stopt voor een stoplicht, waar het uiteindelijk ook voor bedoeld is. De kruispunten zijn zo groot als een voetbalvelden. Dat maakt het enigszins onoverzichtelijk, maar op iedere hoek staat een verkeersregelaar met een vlag om je te begeleiden. Wij fietsen langs de verboden stad en bezoeken als eerste de voormalige keizerlijke tuinen in het Beihaipark. Aangezien het zondag is, is het een drukte van belang. Maar ook hier weer merken we daar weinig van. Dat heeft ook voor een belangrijk deel te maken met de schaalgrootte waarmee (toen al) alles is opgezet. Er heerste een gemoedelijke sfeer, met veel stelletjes en romantische bootjes op het meer. Er wordt in diverse kapelletjes muziek gemaakt door de wat oudere bevolking. De oudere bezoekers zingen en dansen mee. Wij denken dat het muziek is uit de oude communistische periode.

Na verloop van tijd kregen wij in de gaten dat wij zelf een bezienswaardigheid waren. Dat klinkt ongeloofwaardig in een wereldstad als Beijing na de Olympische spelen, maar het is de werkelijkheid. Zeker Piet had aan de lopende band aanspraak en heeft menig hand van oudere vrouwen geschud. Piet geeft aan dat ze vanzelf op hem af komen, maar de jongens weten wel beter! Ook Eimert, Marco en Stijn hebben veel bekijks en moeten regelmatig met de jeugdige meisjes op de foto. De mensen zijn zo hartelijk en voorkomend, dat wij er af en toe verlegen van worden. Het park is prachtig opgezet en stamt al uit de 17 e eeuw toen het nog een lusthof voor de keizerlijke familie was. Wij genieten van de uitzichten en de tuinen. Een deel van het meer is begroeid met de welbekend loutusbloemen. Heel bijzonder, om dat zo te zien.

Wij vervolgen onze fietstocht richting het paleis van ene prins Gong, uit de 17e eeuw, dat midden in een Hutong ligt. Daarvoor drinken we eerst nog een lekker biertje, zomaar ergens midden in een Hutong nabij het paleis. Wij worden wederom alleraardigst ontvangen door een vriendelijke Engelssprekende dame. Eigenlijk wilden we buiten op het terrasje zitten, maar daar was geen plaats meer voor, want daar zat een hele Chinese familie lekker thee te drinken. Binnen no time stond de hele familie op om voor ons plaats te maken, ze gingen toch net aan tafel, zeiden ze. Wij voelden ons erg opgelaten, maar konden niet op tegen deze vriendelijkheid. We werden zelfs nog op de foto gezet.

Het bezoek aan het paleis van prins Gong was een unieke ervaring. Midden in een Hutong treed je een compleet andere wereld binnen. Een wereld die wij niet hadden verwacht. De man moet wel schatrijk geweest zijn, want het was werkelijk waar een enorm paleis met een eindeloos aantal gebouwen, binnenplaatsenen prachtige tuinen. En dat midden in de stad.

's Avonds hebben wij de fietsen teruggebracht en heeft Eimert geprobeerd op de computer van de fietsverhuurder een aantal foto's te uploaden. In China zijn alle computers in de internetcafe beveiligd en zijn de USB poorten niet beschikbaar. Deze alleraardigste jongeman bood ons aan te helpen. Helaas wilde de internetverbinding niet meewerken en hebben we maar een paar foto's op de site kunnen zetten.

Aan de overkant hebben wij ons tegoed gedaan aan MC Donalds. Niet bijzonder creatief, maar het 'vulde' wel. Voor Piet was het zelfs de eerste keer.