Dag 17 treinreis Beijing

Om 6.00 opgestaan, bagage gepakt en vol verwachting richting het ontbijt in de eetzaal. Daar aangekomen bleek niets klaar te staan en hadden ze niet gerekend op ons vroege vertrek. Bovendien was men niet echt bereid ons verder te helpen.Na veel mopperen kregen we een mandje met droge broodjes en wat warm water voor thee of oploskoffie. Niet echt een ontbijt een luxe hotel waardig en geen enkel excuus van het hotel. Wij hebben sowieso ervaren dat in Mongoliehet begrip gastvrijheid anders geinterpreteerd wordt dan bij ons. Dat gold echter niet voor de nomaden.

Mogey bracht ons naar het station en Anna loodste ons naar de juiste wagon en coupe. De trein kwam keurig op tijd. De coupe van deze trein was beduidend luxer ingericht als de Russische. De indeling was hetzelfde, echter de materialen waren beter en nieuwer. Wij installeerden ons als geroutineerde reizigers, met ons maken ze de kachel niet meer aan. Wat ons ook op viel was het reizigerspubliek dat hoofdzakelijk uit westerlingen bestond. Dat leverde dan ook direct leuke open en spontane gesprekken op.

De trein vertrok keurig op tijd om 8.05 uur en we waren in een wat uitgelaten stemming. Wij waren toe aan een nieuwe uitdaging en kijken uit naar 5 dagen Beijing, zonder vast programma, goede bedden en heerlijk eten. De treinreis hebben wij doorgebracht met informatieverzamelen over Beijing, spelletjes en wat kletsen met de reisgenoten. Tussen de bedrijven door hadden wij ook nog tijd om te genieten van de prachtige Chinese natuur. De tijd vloog voorbij, net als de schitterende landschappen. In de restauratiewagon hebben we onder genot van wat biertjes en een brandende zon wat gegeten en gesproken met een Deens/ Australische familie. Een moeder en twee dochters, die gezamenlijk op vakantie waren.

s' Avonds om 19.30 uur arriveren wij bij de Mongoolse grens. Weer alle formaliteiten, zoals het invullen van allerlei formulieren, controleren van de coupe's, onze paspoorten ingenomen etc. De controle verliep relatief snel en na anderhalf uur krijgen wij onze paspoorten terug en gaan op weg naar de Chinese grens, waar het hele ritueel zich herhaalt. De Chinese dounabeambtenbezoeken in grote getalenonze coupe met een vriendelijke lach. Uiteindelijk hebben we er wel 7 gezien, ieder deed zijn eigen ding. Efficient leek het niet, maar dat zal de westerse bril wel zijn.

In China is het spoor breder dan in Mongolie en moet het treinstel van andere onderstellen worden voorzien. Dat gebeurt in een grote loods en zal ca 3 uur in beslag nemen. Wij besluiten in de coupe te blijven zitten om de operatie te kunnen aanschouwen. Alle wagons worden van elkaar losgekoppeld en vervolgens tegelijk hydraulisch opgevijzeld. Wel een vreemde gewaarwording, want je merkt er niets van. Vervolgens worden de 'Mongoolse' onderstellen verwijderd en worden de Chinese onderstellen er onder gereden. Dan laten ze de wagons weer zakken en klaar is kees.

Het is inmiddels midden in de nacht, als alles klaar is en de trein weer rijdt. Eimert was inmiddels al zijn bed ingedoken, want hij was kapot. Morgen rond een uur of twee zijn wij in Beijing.