Dag 15 Klooster Bogd Khan

We hebben een heerlijke nacht zonder koukleumen of rugpijn gehad en lekker uitgeslapen. Tenminste dat dachten Piet en Eimert, die inmiddelsvaste slaapmaatjes zijn geworden. Marco en Stijn bleken flink beroerd te zijn. Marco had 's nachts al overgeven en lag als een zielig vogeltje in zijn bed. Op het moment van binnenkomst zag Piet dat Stijn net boven de emmer zijn maag aan het legen was. Wat een ziekenboeg. Tot overmaat van ramp liepen ze van achteren ook nog helemaal leeg. Helaas, er was echter geen keus en we moeten door, want de route met pleisterplaasten ligt vast. Gelukkig hoeven we deze dag maar een kort stukje rijden.

Een klein deel van de reis ging over asfalt, wat kan een mens dan houden van asfalt. Stijn en Marco houden zich goed, maar voelen zich nog wel hondsberoerd. Na een ritje van 3 uur kwamen we op de plaats van bestemming aan, een gerkamp dat uitzicht bied op een immens Boeddhistisch klooster, gelegen binnen de oude muren de oorspronkelijke vesting van Ghengis Khan. Marco en Stijn duiken meteen het bed in met Paracetamol en Immodium. Piet en Eimert gaan het oude klooster verkennen.

Het klooster is op zich prachtig, maar weer veel van hetzelfde. Eigelijk zijn ook alle kloosters kopieen van elkaar. Plichtsgetrouw lopen wij de gebouwen af, maar zowel Piet als Eimert zijn niet erg bevattelijk voor de mystieke krachten van het Boeddhistische geloof. Een wereld vol demonen, goede en slechte goden en secondantendaarom heen. Wat wel de aandacht had was de erotiek die behoorlijk was vertegenwoordigd in de oude beelden en tekeningen. In de souvenirwinkeltjes wordt de kamasutra vlot verkocht.

Bij terugkomst vonden Piet en Eimert, Stijn en Marco in bed, zwaar aan het slapen. In de loop van de middag voelde Stijn zich al weer wat beter, maar Marco heeft de hele dag in zijn bed gelegen en geslapen. 's Avonds hebben Eimert en Piet samen gegeten in de grootste gertent ter wereld. Piet verkleedt zich nog even als Ghengis Khan voor de foto.We hopen dat Marco en Stijn zich morgen weer wat beter voelen, want dan hebben we de lange terugreis naar Ulaan Baatar.