Dag 7 (2 september) Aankomst Ulaan Bataar

's Ochtendsvroeg worden wij gewekt door Olja, Ulaan Bataar nadert. We beginnen meteen met inpakken en dat is niet eenvoudig met 4 man in een coupe. Maar het verloopt gesmeerd en binnen no time zijn wij gereed om de trein te verlaten. Wij kijken al stiekem uit naar onze eerste bestemming: onze 'gertent' in het Tiararesort. Een heerlijke warme douche, lekker scheren enz. Wij lijken steeds minder op onze paspoortfoto's.

Wij arriveren klokslag 7.30 uur op station Ulaan Bataar. Dat moeten wij de NS nog zien doen, na een rit van ongeveer 6.000 km. Gelukkig lagen er geen bladeren op de rails!

Op het perron zien wij meteen een man met een bordje Tiaratours. Zijn naam is Adila Bataar, een leuke en vrolijke jonge Mongool, die goed Engels spreekt. Dan komt er toch een lichte teleurstelling: niks douchen, niks scheren, de gids Adila is helemaal klaar voor een vol programma. Dat hebben wij dan toch verkeerd gelezen.

Er staat een auto met chauffeur klaar. Hij heet Mogey, en was in zijn jeugd een zeer verdienstelijk worstelaar, een populaire sport in Mongolie. Hij brengt ons direct naar een klein restaurant, waar een heerlijk ontbijt op ons staat te wachten. Na het ontbijt brengen wij een bezoek aan een groot Boedhistisch klooster midden in Ulaan Baatar. De rit daar naartoe was een hele ervaring op zich. Mogey weet zich op een meesterlijke wijze door de verkeerschaos te loodsen met toeteren, seinen en gebaren. Het is een wonder dat er geen ongelukken zijn gebeurd. Als wij hem vervolgens de 'King of the Road' noemen, doet hij er nog een schepje bovenop.

Op het moment dat wij het klooster binnengaan, vindt er net een gebedsceremonie plaats, wat een gezellige boel blijkt te zijn. De gebeden werden begeleid met Mongoolse muziekinstrumenten (het was net de Josti band). Eimert-Jan verijdelt heel alert een poging van een zakkenroller. Gelukkig waren wij er op voorbereid en hebben alle waardevolle zaken goed verstopt. In de tempel staat een Boedhabeeld van 26 meter hoog, geheel met bladgoud, en enorme edelstenen bekleed. Om het beeld staan in vitrines duizend beeldjes van profeten. Wij verlaten achterwaarts de tempel, wat een teken van eerbied is.

Op het plein voor de tempel vliegen honderden duiven. De Boedhisten respecteren de duiven en voeden ze met een handje graan. Zij geloven namenlijk in reïncarnatie en mogelijk vliegt daar een voorouder. Gezien zijn activiteiten op het Vogeleiland, vermoeden de jongens dat Piet ook zal reïncarneren in een duif, met als woonplek het Vogeleiland.

Vervolgens hebben wij het centrale plein van Ulaan Bataar bezocht, waar o.a. het parlementsgebouw staat, waar een gigantisch bronzen beeld van Ghengis Khaan een prominente plek inneemt. Op weg naar het Natuur Historisch Museum, lopen wij langs de parkeerplaats van het parlementsgebouw. De een na de andere dure auto staat hier geparkeerd. Volgens Adila allemaal betaald met zijn belastingcenten en corruptie.

Het Museum is volgepakt met prehistorische skeletten, opgezette dieren en geologische informatie. Marco merkt op dat het toch wel leuk 'opgezet' is.

Wij hebben heerlijk gelunched in een Mongools barbeque restaurant. Het concept is vergelijkbaar met een Wokrestaurant, met het verschil dat het accent toch echt wel op het vlees ligt. Wij hebben bergen vlees op borden voorbij zien komen. Wij houden het bescheiden.

Na de lunch bezoeken wij een gertentenfabriek. De eerste indruk was: 'wat een chaos'. Het zag er niet echt uit als een 'fabriek'. Het was wel heel erg leuk om te zien, hoe 24 mensen in een dag 10 complete tenten kunnen afleveren. En alles met de hand en zeer primitief gereedschap. Voor degene die geïnteresseerd zijn, een gertent kost tussen de 9.000 en 12.000 euro. Van de totale Mongoolse bevolking woont nog 60% in een gertent, zelfs in de grote stad. Piet heeft nog een kleine bijdrage mogen leveren, door een onderdeel van de tent te beschilderen met traditionele motieven.

Het laatste deel van ons drukke programma was een bezoek aan een folkloristische voorstelling van een uur. Geen van allen had daar eigenlijk trek in. Wij wisten ook niet wat we verwachtten konden. Echter, van de eerste minuut tot de laatste, zagen wij een wervelende show van folkloristische dansen, muziek, zang en acrobatiek waar wij allen stil van werden. Door de combinatie van indrukwekkende muziek op lokale instrumenten en de prachtige danseressen, die soepel en gratieus op de dansvloer bewogen, werden wij geraakt in het diepst van onze ziel. Wij waren allemaal verliefd! Piet heeft spontaan een DVD gekocht.

Eindelijk op weg naar onze tent. Na 60 kilometer en anderhalf uur hobbelen en remmende tegenliggers, heeft Mogey ons veilig afgeleverd. Daar wachtte ons een prachtige gertent, met grote beschilderde kinderbedjes, een zitje voor kabouters een houtkacheltje dat meteen voor ons werd aangemaakt. Na 5 minuten was het heerlijk warm in onze tent. Daarna haastten wij ons naar de douche, eindelijk na 6 dagen douchen en scheren, heerlijk! Fris en verzorgd nog een spelletje gedaan en lekker gaan slapen. Wat een dag!