Dag 5: Treindag 3 (zondag 31 augustus)

Na een goede nachtrust worden we gewekt door een zonnestraal die onze coupe binnendringt door een kiertje van de gordijnen. De dag begint goed. Maar dat duurt niet lang. Wij rijden letterlijk met de trein een enorme onweersbui in. Zolang wij hoog en droog in de trein zitten, vinden wij dat niet erg (dachten wij). Dat bleek toch even anders uit te pakken. Het water kwam van alle kanten de wagon binnen en gutste langs de ramen naar beneden het gangpad in en vormde een stroompje dat gelukkig onze coupe passeerde. Een paar coupes verder stond het water twee vingers dik! Gelukkig hebben wij geen wateroverlast gehad in onze coupe.

Olja begon onmiddelijk de vloerbedekking in het gangpad op te nemen, waarbij Piet, zoals te doen gebruikelijk, een helpende hand bood. Dit heeft hem de de ere-titel van assistent-provodnik opgeleverd en als beloning een speciaal Russisch biertje met een promillage van 8%. Die kwam binnen!

Wij zijn er ook achter gekomen waarom de uitbater van de restauratie zo zwijgzaam is. Hij heeft een vreselijk opgezwollen gezicht en zijn rechterwang is gigantisch. Hij heeft zichtbaar pijn en wij vermoeden een ontstoken kies of kaakontsteking. Eimert-Jan vraagt of hij pijnstillers heeft, maar die blijkt hij niet te hebben. Wij hebben hem een stripje paracetamol gegeven om de pijn te verzachten. Hij moet nog twee dagen wachten, voordat hij hulp kan krijgen. Deze keer kiezen we voor de lunch, die o.a. bestaat uit een soort soep, waar een dikke laag olie op drijft. Wat eronder zit smaakt prima, maar onze magen krijgen het wel zwaar te verduren.

Tot nog toe hebben wij steeds de Moskoutijd gehanteerd, omdat dat ook de tijd is die in de trein gehanteerd wordt, tot de grens van Mongolie. Omdat wij de grens van Mongolie naderen, en het tijdsverschil met Moskou inmiddels is opgelopen tot 4 uur (later), lijkt het ons raadzaam daar al rekening mee te houden. Het blijkt dat wij daar niet sterk in zijn en halen aan het eind van de dag alle tijden door elkaar. Een ding weten wij zeker: morgen moeten wij vroeg op, omdat wij de zonsopgang aan het Baikalmeer willen meemaken...